Chcę psa !

Barghest

To nie... Basenji odpada. Podobny problem jak z whippetem. Nagi peruwiańczyk mógłby być dobry, ale problem jest podobny jak z charcikiem włoskim i grzywkiem. Delikatne, nie podoba się starszym.

Barghest

Cóż, sprawę przemyślałam i narazie łamię się między fundacyjnymi bidami (jeszcze dokładnie nie wybrane bidy) i whippetem. Nawet załatwiłam sobie dzisiaj 20 metrów smyczy, nie będzie tak źle.

Tylko... JAK JA ICH MAM PRZEKONAĆ?
Już nie wytrzymuję, naprawdę. Omijając fakt, że piesek to moje największe marzenie, to jeszcze na mańka nie mogę patrzeć i jego bieganie od płotu do płotu i piszczenie do psów...
Ale starzy wymyślają nowe argumenty:
-Będzie syf (przyszli do nas znajomi z dożycą i nadeptali i rzeczywiście nabrudzili, bo na ogrodzie błoto, a ciągle biegały w te i spowrotem i gluciły. Jak ich uświadomić, że Maniek nie będzie się ciągle bawił z tym psem, że można po prostu zamknąć drzwi na ogród jak będą biegać, że chart nie ślini, ze chart nie ma łap wielkości talerzy, że nie robi takiego syfu. A Maniek i tak robi syf i tak.
-Mam 15 lat, planuje studiować w mieście, ale nie wiadomo jak się życie potoczy. A psa przecie do akademika nie zabiorę. Mieszkania nie wynajmę, to już wiem, bo mamunia wczoraj wybiła mi to z głowy. Nie fajnie. A oni oczywiście nie będą zajmować się moim psem, jak mnie nie będzie. Wesoło.
-Plus alergia, której nie ma u matki.

Już nie wiem jak obchodzić te ich argumenty...

Atha

Z tym mieszkaniem to poważnie się rzeczywiście zastanów. Ja teraz własnie na studiach jestem i od razu mówię, że mam ogólną możliwość wzięcia tu psa, w sensie mam gdzie, ale dla dobra psa tego nie robię- nie mialabym dla niej wystarczającej ilości czasu, a życie w mieście, w malym mieszkanku, ze spacerami tylko na smyczy, bez tradycyjnego biegania to nie dla niej. Psiną się zajmuje rodzina, która do psa była nastawiona przychylnie, a i tak ile razy przyjeżdzam, tyle razy jest dużo do zrobienia...

Tak jak mówiłam- argumentem będzie praktyczny dowód, że ty sie wszystkim zajmiesz tak, by im to nie przeszkadzało. Ale musisz sama pomyśleć, co będzie, kiedy wybierzesz się na studia, jak to rozwiązać i czy sie da.

Barghest

Wiesz, sądzę, że da sie załatwić, żeby móc mieszkać z ciapkiem. Poza tym i tak nie mam zamiaru ruszać się z Katowic, ale i tak nie wiadomo jak będzie. Ale jestem przy zasadzie - chcieć to móc i wierzę w to, że to nie do obejścia...

Z tym problemem zdaję mi się, że jest tylko jedno rozwiązanie. Czas. Jak już będzie trzeba, będzie się cudowało. Poza tym, znając ich i tak pokochają pieedołkę i ciężko będzie im bez niej, wiec jak jej nie wezmę, to się zajmą. tylko muszę wykombinować jeszcze jak to obejść narazie.
Praktyczny dowód... Tylko CO robić? Codzinnie spędzam po dwie godziny i robię standardowe sprzątanko; podłogi, blaty obślione, trzepię legowisko. Często też inne rzeczy, zależnie od natężenia brudu. Czysto nie jest, albo brudno też nie. Da się żyć, bo jak wiadomo - przy dogu czysto nigdy nie będzie, nie można mieć złudzeń.

Barghest

Uh... Nie idzie mi. Nic a nic. Nawet kiedy od tego czy weźmiemy psa zależało jego życie (naprawdę była taka sytuacja) to się nie zgodzili. Koszmar. Oni po prostu nie chcą. Jak pies - to dog. Że dwóch dogów mieć nie możemy drugiego psa nie będzie. Takie ich rozumowanie. Co zrobić? Jakos ich zmiekczyć , rozkochać w rasie czy co?