Wiersze... nasze i nie tylko.

Krzemolinka

mam kilka...Troche bezsensowne bo to moje pierwsze... Embarassed

Pisałam je na wakacjach...ale jak znam życie wszyscy się uśmieją.. Sad

Estra

Krzemiolinka - ja nie wyśmieję Smile

Krzemolinka

Olusia

Ja również nie wyśmieję, uważam, że nikt z userów również Cię nie wyśmieje. Na każdym forum publicznym jest doza uśmiechu i kultury, nikt mnie tu nie wyśmiał. Próbujemy zrozumieć każdego, ja np. nie za ładnie rysowałam [ Rolling Eyes

] Dzięki radom [nie wyśmiewaniu], rysuję coraz lepiej Smile

. Wstawiaj - powiemy błędy [ nie wytkniemy] i co możesz poprawić i po sprawie. Bynajmniej ja tak uważam Very Happy

Estra

Krzemiolimka - wcale nie okropny, jak na 9 lat to ok Very Happy

A masz coś świeższego?

Krzemolinka

Estra

Krzemiolinka czekam z niecierpliwością Razz

krewetka

Krzemolikno- Nie bój się nas, nic ci nie zrobimy Very Happy

A ten ostatni wiersz jest Okey!

jak na 9 lat.

Krzemolinka

Dzięki a ja myślałam że będzie muwione że okropny blebleble Rolling Eyes

Estra

No więc, moje nieudolne wiersze:

Ten to mój ulubiony. Biały, opowiada o koniu, którego strasznie kochałam, a którego przez kłótnię z właścicielami już nie widuję, a wiem że u tamtych ludzi jest źle traktowany Crying or Very sad

Ona jest tą jedyną,
tylko ona smutki koi,
choć rozmiarem małe ma serce,
ogromną miłość ma w sobie.
Jej miękkie chrapy jak aksamit,
jej małe kopyta,
i ich ukochany tętent,
dla mnie kołysanką niech będzie.
Spokój i huragan w jednym,
miłość i nienawiść.
Odwaga i lęk.
Taka była, choć i jest.
Dla mnie BYŁA,
dla nich JEST.
Jej zadziorny charakter klaczy,
i energia ogiera.
Najpiękniejsze skoki i galopy.
Moja miłość największa.
Tak było kiedyś, a teraz?
Tylko bolesne wspomnienie.
Jest tak blisko i daleko zarazem,
dużo łez z jej powodu uronionych.
Gdy wstaję myślę o niej,
o jej źrebaku brykającym mi pod oknem.
Kto nigdy nie kochał,
ten nigdy nie zrozumie.
Tak boli jej strata,
wiem komu ją zawdzięczam,
tych ludzi nienawidzę z całego serca.
Miłość tak gwałtownie mi odebrana,
moje sekrety tylko jej powierzone,
łzy wypłakane na miękkie chrapy,
uspokajające spojrzenie,
sprawiające radość głaskanie.
To wszystko i więcej odebrano mi,
w zamian dając łzy, ból i smutek.
Te przyjemne chwile,
w jej wygodnym siodle,
te chwile pieszczot i karmienia,
zamieniono mi na łzy.
Miłość zrozumiana,
gdy została odebrana.
Ona jedna miała te oczy,
których spojrzenie leczyło rany.
Ona jedna najukochańsza,
te śmieszne bryknięcia,
brak posłuszeństwa,
to szaleństwo w galopie,
to ona,
ona jedyna.
Ona pewnie zapomniała,
ja zapamiętam do końca życia,
nigdy nie odzyskam jej spojrzenia,
nawet gdy jej źrebak,
będzie taki jak ona,
to nie to samo,
bo ona była jedna.
Jedna jedyna.

Allamaris

piękny wiersz, ale współczuję Sad

Estra

Dzięki Allamaris Smile

Wiem, że może dzieło sztuki to to nie jest, ale jakoś tak mi się pisało i to samo wyszło. A koninki mi żal..... No, ale nic nie zrobię....

Estra

Proszę Was oceniajcie, bo nie wiem czy jest sens żebym dalej pisała?

Allamaris

Gdy ma się odpowiedni temat, który jest ci bliski to wiersz zawsze wyjdzie Very Happy

Atha

Znalazłam dzisiaj swój zeszyt z piosenkami i jeden tekst mi nawet przypadł do gustu. Jako piosenka okropne, ale sam tekst chyba ujdzie. Na potrzeby melodii rytmika trochę zaburzona.

Kilka z listów już pożółkłych kart
Na kominku parę starych zdjęć
Część obrazów już wymazał czas
Inne jeszcze tkwią na serca dnie

Myśli, marzeń niespełnionych szum
Czasem jeszcze w głowie zabrzmi ci
Lecz już niewyraźnie tak jak serca rytm
Które nie ma już dla kogo bić

Własną ręką kreślonych słów
Nie poznajesz dziś ty sam
Chwil minionych nie cofniesz już
Więc bez wspomnień może łatwiej trwać?

Dawnych myśli i idei ślad
Dziś tak śmieszny i dziecinny zbyt
Już za wiele rzeczy zmienił czas
I za bardzo się zmieniłeś ty.

Czasem jeszcze słyszysz własny śmiech
Widzisz jakieś twarze z dawnych dni
Lecz już niewyraźne tak jak serca rytm
Które nie ma już dla kogo bić.