Suczka niczyja...

Myszka

Zawiła na pozór historia 8-letniej labradorki zakończyła się wzięciem jej do schroniska "Kundelek". Jej Pierwszym właścicielem był hodowca psów, do którego raczej pasuje określenie handlarz. Po nieudanych próbach sprzedaży, porzucił psa i od tej pory aż do dziś, 8 lat przebywała u jednego z mieszkańców Rzeszowa. Upodobała sobie równiez sąsiednią posesję, na którą wedrowała od czasu do czasu pozostając bez jakiegokolwiek nadzoru i zabezpieczenia. W ciągu tych lat suczka przywiązała się do dzieci wybranego przez siebie pana, a one również ją pokochały. Niestety, niedopilnowana urodziła szczeniaki, które jej odebrano i utopiono. Cierpiała fizycznie i psychicznie, miała nabrzmiałe sutki pełne mleka, szukała rozpaczliwie swoich dzieci... Odbilo się to na jej psychice, przestała ufać ludziom, nerwowo reagowała na gesty. I stało sie nieszczęście - drasnęła panią, która chciała ją dotknąć, nieświadoma jej stanu. Konieczne stało sie poddanie psa obserwacji. Nikt jednak nie przyznał się do jej posiadania. I znów została porzucona, a właściwie odepchnięta przez człowieka, któremu towarzyszyła przez te wszystkie lata.

Jedyną osobą, która towarzyszyła jej w czasie umieszczania w schronisku była mała dziewczynka, córka aktualnego właściela.

"Co mam zrobić, by do mnie powróciła?" zapytała przez łzy smutna, zawiedziona postawą rodziców. Zranione, wrażliwe dziecko - odrzucone, przyjazne, obolałe zwierzę.

Dlaczego dorośli zatracają czasem człowieczeństwo? Dlaczego tak łatwo niszczą uczucia? Dlaczego???

Brak słow...

Epen

Jakie to smutne a zrazem jakie okrutne...
Dzieci są czasem bardziej odpowiedzialne od dosłych ludzi...

Ania_Ś

Smutna historia. Dokładnie, brak słów Crying or Very sad

POLA

nie potrafie wyjasnicco czuje ilekroc slysze takie historie Evil or Very Mad

potwór z wąchocka

Smutna historia Sad

takim ludziom najczęściej bym zrobiła krzywdę.Nie mówie już o psach, bo nie jestem wstanie wyobrazić sobie co musiały przejść....
tak samo nie rozumiem czemu ludzie wyrzucają psy na ulicę, zamisat dać je do schroniska.Ile to dla nich wysiłku?Co najwyżej strata kilku godzin, ale wtedy właściciel a raczej były właściciel ma pewność ze pies ma dach nad głową i może kiedyś znajdzie odpowiednią osobę, która pokocha psiaka.Oczywiście wolę jeżeli ludzie wyrzucą psa na ulicę to może ktoś go znajdzie i weźmie do domu niż, jak przywiążą go do drzewa w lesie bez miski wody czy jedzenia i czekają aż poprostu zdechnie albo z zimna albo z gorąca ( w zależności od pory roku) czasem mam wrażenie że ludzie nie mają serca....A moze to nie tylko moje wrażenia....

Myszka

Naszczęscie Bóg jest sprawiedliwy i osądzi każdego sprawiedliwie, wypomnie mu najmnejsze szczegóły, nawet takie jak to biedne zwierze...

Atha

Sunia, jako labradorek szybko znajdzie dom. Przykre, tyle musiała wycierpieć...
Ale najbardziej żal dziecka. Ja na jej miejscu też przestałabym wierzyć w ludzi. To już nie chodzi o odpowiezialność, ale o ludzkie uczucia. Z wiekiem się je chyba traci. Pewnie- najwygodniej- pominąć Evil or Very Mad

Shaiya

Tuśka

Myszka

Zawsz tak jest jezeli chodzi o sprawy dotyczace psow Wink