Nauka kochania?? Co to takiego??

Nera

Nauka kochania psa... przecież to niby takie proste ! Dostajesz szczeniaczka i już go kochasz prawda... a jednak NIE ! Przeczytałam kiedys w jakiejś gazecie o tym (już niepamiętam jakiej) i z przeczytania jej i przeanalizowalam, zrozumialam, że pewnie z 90% milośników psów, odrazu uwielbia swoje pupilki, a to żeby mieć dobre znajomości z psem i żeby on do nas miał 100% zaufanie to się bierze niby skąd? ZNIKĄD??? Może i my kochamy nasze pupilki odrazu, ale czy one nas?? No wlaśnie. Jakie wy macie poglądy na ten temat, piszcie co myślicie ! Jak jest naprawde.. odrazu wielka miłośc między psem a wlaścicielem, czy godziny, dnie i miesiące cieżkiej pracy??

Russ

Hmmm... Ciekawe zagadnienie...

Od kiedy Sashka przekroczyła granice naszego kraju zastanawiałam się co zrobic żeby zaskarbic sobie jej uczucie. Od pierwszej chwili gdy była na moich rękach wiedziałam, że to będzie ciężkie wyzwanie. W końcu zdecydowałam się na twardego i niezależnego terriera. Wielu ludzi popełnia ten sam błąd: przekupują swojego psa! Wg mnie to najgorsze co może byc.

Po 8 miesiącach moich starań mogę wreszcie powiedziec, że mój pies mnie LUBI. Zabiega o moje towarzystwo, pieszczoty... Gdy dzieje się coś złego biegnie do mnie. Ale czy to jest miłośc? Myśle, że jeszcze nie. Do tego trzeba zaufania, wiele czasu spędzonego razem. Sashka zrobi dla mnie wiele- przejdzie po kładce, skoczy przez drążek... Usiądzie, poda łapę- jednym słowem wszystko to, czego się nauczyła. Jednak czy "skoczy za mną nawet w ogień"? Sądzę, że do takiego poświęcenia trzeba bezgranicznego zaufania i wielu lat... Pytanie pozostawiam bez odpowiedzi...

Myszka

Fredi poszedł by za mną nawet w ogień bo on zawsze za mna chodzi, ale raczej z miłości tego nie robi. Chyba wyczuł, ze ja dominuje i ja go prowadze, dlatego ciągle za mną idzie, ale gdy dzieje się coś złego ucieka przed siebie nie do mnie. Myśle, że to jeszcze nie miłość z jego strony a tylko oddanie. Tak jak mówi Russ na to trzeba lat. Ja też nmnie moge powiedzieć, że go kocham. Kochałam Mikiego, ale ile potrzebowałam czasu żeby to zrozumieć.

Lily

To teraz ja.

Caffe jest ze mną już ponad 11 m-cy. WYDAJE MI SIĘ, że ją zdominowałam, jestem jej przewodnikiem. Wiem, ze zrobiłam wszystko aby tak się stało. I chyba dość skutecznie- Caffesłucha się mnie najbardziej, to za mną zazwyczaj chodzi, to mnie najczęściej zaczepia do zabawy. Gdy przychodzę wita się ze mną pierwsza, ale nie gryzie i nie skacze. Moją mamę tak. Ale czy to miłość? Chyba nie. Nawet nie przywiązanie. No bo jak kochac taką małpę jak ja? Strasznie od niej wymagam, dośc często się na nią obrażam. Ale Caffe nie domaga sie ode mnie pieszczot, nie skoczyłaby za mną w ogień. ja ją kocham nieca za bardzo...ludzko. Zbyt dużo głaszczę, zbyt dużo zabaw, zbyt dużo uwagi (i ciastek).

Sczerze to mam wyrzuty sumienia. Zrobiłam tyle strasznych błędów, ktróych już nie moge naprawić. Ona mi nie ufa. Dla mnie nie przełamie strachu. Ale to moja wina. Zasłużyłam sobie na to. Może kiedyś naucze się kochac psy tak, aby i one mnie kochały. Ale- jak już było wspomniane- wiele psów jeszcze minie...

Sparrowka

Gdy wyjeżdzam lub wychodzę zawsze odprowadza mnie do furtki, patrzy jak się oddalam, a jego wzrok mówi "Dlaczego nie zabrałaś mnie ze sobą?!" I tak czeka, aż całkiem znikne mu z oczu. Potem chodzi osowiały, nie może sobie znaleźć miejsca, czasem siedzi do wieczora przy bramie i czeka kiedy przyjadę, cały czas siedzi i obserwuje, nie rusza się z miejsca, do domu nie idzie go wepchać siłą. Ale gdy przyjeżdzam/przychodzę, to z daleka na mój widok macha ogonkiem i to tak mocno, że zawsze myślę, że sobie coś zrobi Laughing

Ze mną pierwszą zawsze się wita. To wtedy kiedy ja się zjawiam, jego ogonek macha najbardziej...
Nie wiem, czy to miłość, oddanie, czy przyjaźń. Często byłam dla niego pobłażliwa, bo po prostu nie mam serca zakazywać mu niektórych rzeczy, które mogą nas do siebie zbliżyć.
On często mnie broni, albo swojego terytorium, ale myślę, że zależy mu na tym żeby jego rodzina była bezpieczna.

Hau

Moja kolej...

Kaisha - pół Husky, w sumie rasa zwana "Niezaleznym Polarnikiem". A jednak nie... Kiedy odjeżdżam Kaisha patrzy na mnie oczami pokrzywdzonego. Kiedy mnie nie ma Kaisha wyje i skacze w kojcu. Kiedy przyjeżdżam Kaisha skacze tak wysoko, że myśle, iż zaraz wyskoczy z kojca, witam się z nią, a ona mnie "przywołuje" kiedy odchodze. Kiedy mnie widzi jak na nią patrze przez okno firmy skacze i szczeka. Kiedy tata na nią krzyknie to ona biegnie do mnie kryjąc się za moimi nogami. Na ulicy gdy widzi dużą ciężarówkę to traktuje mnie jako "ściane bezpieczeństwa"...

Ale chyba jednak dobrze się nad tym nie zastanowiłam...

W sumie Kaisha nie siądzie za pierwszym razem gdy do niej powiem "siad". Kiedy mówię "spokój!" nie zawsze się uspokaja. Gdy widzimi psa na drugiej stronie ulicy nie zważając na moje "rozkazy" ciągnie niemilosiernie. Jednak... w sumie nie na rozkazach i komendach opierają się wspólne relacje "pies-właściciel", ale na wspólnym zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa. Nie wiem czy weszłaby za mną w ogień. Nie przychodzi na zawołanie. Ale jak pisałam - nie komendy budują miłość.

Pozdrawiam!
Hau...

Seterka

Moją Niunię mam ponad 2 lata. Przez ten czas strarałam się i nadal staram, żebyśmy miały jak najlepsze ze sobą kontakty. Szczeże to ufam mojemu psu, spokojnie moją przejść przez ulicę nie zapinając ją na smycz, po prostu znam ją i wiem, co zrobi - wiem, ze niektórzy mogą to potępić, bo nie wiadomo co pies moze zrobić, może "kogoś pogryść, wpaść pod auto, pobiegnąc za kotem" czy coś w tym stylu... ale ja po prostu WIEM, że ona tego nie zrobi, to własnie zaufanie Smile

Ja myślę, ze musi minać troche czasu zanim poznamy swojego pupila. Czas, czas i jeszcze raz czas. Nie uwierze komuś, że po 3 miesiacach z nowym pieskiem są w sobie szalenie zakochani i mogą za siebie "oddać życie"... To tylko gadka, a wszystko mamy w sercu. A wracając do mnie i Niuni, to naprawde - w życiu nie pomyślałabym, że mozna tak mocno kochać Smile

THE END

Pianka

Nera

Wielkie dzięki wszystkim, którzy tu wpadli i coś napisali. Teraz na mnie kolej.
Niektórzy ludzie uważają, że pies niezna takiego uczucia jak miłość. Co prawda psy nieznają takiego odczucia jak choćby zemsty. Pies niechce swojemu właścicielowi zrobić na zlosc- to poprostu jego odruch, reakcja na daną sytuację. Niektórzy mogą sie ze mną teraz sprzeczyć, ale ja uważam że pies potrafi 2 rzeczy, którą potrafią też ludzie. Po pierwsze- potrafią się obrazić (znam to z wlasnego przykladu) i po drugie- potrafią kochać (ja oczywiście tak uważam). Może niektórzy by powiedzieli, że to nie milość tylko bardziej lolajność, oddanie czy przywiązanie. A jakie wy macie na ten temat zdanie? Istnieje miłośc w psim sercu czy bardziej oddanie swojemu wlaścicielowi za to, że go wychowal i karmi??

Cytaty pasujące do tego tematu:

"Psy kochają przyjaciół i gryzą wrogów, w odróżnieniu od ludzi, którzy niezdolni są do czystej miłości i zawsze muszą mieszać miłość z nienawiścią" - Zygmunt Freud

"Jeśli przyjmiesz do siebie zabiedzonego psa i sprawisz, że zacznie mu się dobrze powodzić - nie ugryzie cię. Na tym polega zasadnicza różnica między psem a człowiekiem" - Mark Twain

Atha

Ja mogę spokojnie powiedzieć o obupólnej miłości Very Happy

Odkąd Mira do nas przybyła razem już przeszłyśmy tak wiele... i efekt tego- w czasie rodzinnego obiadu psica siada obok mnie, kiedy się czegoś boi, biegnie do mnie, jest gotowa iść ze mną wszędzie.

Pewnie, że szczeniaczka się od razu 'kocha'. Ale ta prawdziwa miłość przychodzi dopiero wtedy, kiedy się zwierzaka już pozna, zna się jego cechy charakteru, potrafi się go zrozumieć...

FiGa

Ja zaznaczyłam odpowiedź - TAK. Dlaczego?

Jak Figa wpada do domu to pierwsze co robi to biegnie do mojego pokoju na poddasze i pakuje mi się na kolana, po drodze mija wszystkich domowników a akurat do mnie przybiega by sie hmm... Pochwalić że się wybiegała i pogoniła kota sąsiadów?
Podobnie jest jak Figa wchodzi do pokoju [za każdym razem] pakuje mi się na kolana i liże po twarzy, wie że ja tego nie toleruje a mimo to macha zawzięcie jęzorem.
Jak wyjade to chodzi i szuka mnie po domu, nikogo nie słucha, zdarzało się też że nie chciała nic jeść.

Nera - ciekawy temat Wink

Ania_Ś

Odpowiedziałam Tak ale nie tylko Ja wiem że Fjona mnie kocha bo inni też mi to mówią bo twierdzą że to widać. Nigdy nie robiłam nic na siłę z Fjoną . Wiedziałam że to indywidualistka i lubi czasem pobyć sobie sama. Daje więc jej prywatność i spokój a ona to szanuje i akceptuje. Czasem dostanie ode mnie klapsa jak coś nabroi ale jak dotąd nigdy się nie obraziła. Wie że sobie zasłużyła. Jest bardzo do mnie przywiązana. Może mnie nie być kilka minut albo godzin a ona wita mnie jakby tydzień nie widziała. Praktycznie chodzi za mną krok w krok aż niektórzy mówią że jestem jej maminą Laughing

( sama nie mam jeszcze dzieci). Gdy jej coś dolega to przychodzi i patrzy na mnie a ja wiem że czegoś chce.
Kiedyś byli u mnie goście i jedna ciotka stwierdziła: " Ona patrzy na Ciebie jak na Boga". troszke stwierdzenie nie na miejscu ale bardzo miłe. Ale ciotka mówiła prawdę bo gdy spojżałam na Fjone to ona tak patrzyła z wielkim zamiłowaniem do mnie Embarassed

.

Atha

Olala

mój rex jestem pewna ze mnie kocha weszedł by zamną w ogień. odkąd go mam poświęciłam mnustwo czasu na jego wychowanie z początku był taki niezależny nieobchodziło go kto go karmi itp wszystkich traktował jednakowo olewająco.Po czasie jak zrozumiał ze ja mu ufam i ze go nieskrzywdze zaczoł sie przywiazywać domnie teraz jak wychodze z domu on dostaje głupawki piszczy wyje rano domnie do łóżka przychodzi do nikogo innego domnie skacze na kolana do mnie sie tuli i wiem ze to miłośc. Niema miedzy nami relacji alfa- beta na równo.jest wszystko. Wypłosz niewiem chyba jeszcze jest za wcześnie na mowe o miłości ale chyba pomału sie przywiazujemy do siebie narazie to początki. Badyl mimo ze mam go najdłózej jest niezależny chyba nieczuje jakiejś miłości domnie przywiązany jest domnie ale nieokazuje tego tak jak wypłosz czy rex.

Myszka