Jak przekonać rodziców do psa ?

kasiulek1005

Dzień Dobry !

Mam problem od zawsze marze o psie. Mój tata nie ma nic przeciwko tyko musiał by być to duży pies typu lablador ale mama twierdzi ze mamy za male mieszkanie (2 pokoje ) i ze nie mial by kto z nim zostac w wakacje itp.

Prosze pomóżcie bo bardzo kocham zwierzeta i byla bym odpowiedzialnym wlasciecielem.

Anusia

A ile masz lat?? Jak mamy Ci doradzić jak nic konkretnego nie wiemy. I czemu akurat labrador a nie inny pies?

Allamaris

Myślę że w tym wypadku twój tata jest nieodpowiedzialny. Dlaczego duży? Przecież w dwupokojowym mieszkaniu taki pies będzie się czuł gorzej niż pies mniejszej rasy.
Co do wakacji, to radzę poważnie przedyskutować ten problem. Nie jest on nie do rozwiązania. Jeśli jesteś starszy, możecie jeździć na wakacje osobno. Możecie też zostawić go u znajomych lub rodziny których pies dobrze zna. A najlepszym wyjściem są wakacje z psem. Wystrarczy trochę poszukać i znajdziecie wiele miejsc gdzie można przebywać z pupilem, a z doświadczenia powiem że takie wakacje są korzystne zarówno dla nas jak i zwierzaka Wink

kasiulek1005

mam 14 lat. Myśle w czasie wakacji piesek mogl by zostac u babci . A co do taty to on uważa ze duzy pies tez moze zyc w mieszkaniu a mi bez różnicy jaki to bedzie pies

Allamaris

Mówi się, że jeśli zapewni się psu odpowiednie spacery to małe mieszkanie mu nie przeszkadza. Możliwe, ale ja osobiście uważam, że jednak przy takich warunkach lepiej zdecydować się na mniejszego psa. I on będzie miał więcej miejsca i wy nie będziecie się na każdym kroku potykać o niego Wink

kasiulek1005

Ja też tak myśle. Mi podobają sie wszystkie psy. Ostatnio nawet bardziej sznaucery miniaturowe i maltańczyki. Moja przyjaciółka ma sznałcerka i to bardzo kochany piesek. Tylko rodzice jak zwykle muszą znależć jakiś problem bo oni nie lubią malych psów

Suvi

Podobają Ci się to znaczy co? Mam nadzieję, że nie tylko z wyglądu, ale głównie z charakteru.

Słyszałam, że niektóre dużo psy mogą czuć się w małym mieszkaniu dobrze, inne nie. Tak samo jest z małymi psami. Jeśli np. do 2 pokoi kupisz ruchliwego i żywotnego JRT-a, to nie będzie on zadowolony. Natomiast jeśli zamiast JRT kupisz psa dużego, ale z temperamentem "kanapowca", będzie się czuł OK. Inna sprawa to to, że ciągle byście się o niego potykali...

Claudii

Ja dzień i noc płakałam za psem aż w końcu tata popatrzył na gazete i pojechaliśmy po psa. Wybraliśmy sznaucerka mini. nie gubia włosów, nie jest duży, do małego mieszkania się nadaje (ja mam 2 pokoje Wink

) Gdy jechaliśmy mama dosłownie ryczała żeby sie zastanowić a teraz nie może jednego dnia bez psa wytrzymać. Duży pies duży kłopot mały pies mały kłopot. Z dużym psem w mieście nie jest łatwo. Albo możecie wziąść sznaucera średniego heh.... albo inną rase ( mniejszą niż lablador ) Jest jeszcze inny sposób żeby mama i tata byli zadowoleni : kupicie podobnego psa do labladora ale od niego mniejszego.
Nie mam już pomysłów Smile

Russ

Nie zgodzę się z tym, że mały pies= mały kłopot, a duży pies= duży kłopot. To zależy od rasy.

Allamaris

Sznaucera średniego nie polecam. Rozumiem że to byłby twój pierwszy pies? A średniaki nie są dobre dla początkujących. Ich szkolenie to nie jest łatwa sprawa. Wink

Miniatury są chętniejsze do szkolenia, ale ostrzegam że to istny wulkan energii i samo wybieganie mało zdziała. Im trzeba zapewnić niezłą rozrywkę zarówno fizyczną jak i umysłową Wink

Claudii

Kasiulek1005 nie polecam Ci dużego psa naprawdę. Nie mówcie, że od rasy wszystko zależy. Jak mówisz, że podoba Ci się sznaucerek przekonuj rodziców, np: że czytałaś o tym że to pies o bardzo dobrym charakterze albo coś takiego. Ja na mojego psa nie narzekam. Gdy był mały to rozrabiał, uciekał , a teraz już jest super, umie bardzo dużo komend. A i mam pytanko czy twoi rodzice lubią zwierzęta i czy masz jakieś??? Jak byłam mała to mi kota kupili potem chciałam psa to królika dostałam , ale nareszcie po tym jak mi mówili że o 6 rano mam z nim chodzić na spacery i w ogóle to po moich błaganiach kupili . ( mam jeszcze te zwierzaki jakby co ) Smile

Atha

Claudii, czy ty myślisz, zanim napiszesz? Ty jesteś może i zadowolona, ale z tego, co wynika z twoich postów, traktujesz psa jak zabawkę, nie bardzo zajmując się przyszłością. Confused

Każda rasa ma specyficzne wymagania i potrzeby, nie sam wygląd się liczy ale też temperament, charakter, skłonności, gubienie włosa i wiele innych. W większości to prawdopodobnie rodzice będą się tym zajmować, młoda "właścicielka" nawet nie będzie wiedzieć o połowie obowiązków, jakie ze sobą niesie zwierzak.
Samo kochanie nie wystarczy, tak samo, jak samo zasłużenie. Pies to jest decyzja na lata, każdego dnia trzeba się nim zajmować, wychowywać, wyprowadzać, karmić, dbać o jego zdrowie kosztem pewnych wyrzeczeń. Czy to również bierzesz pod uwagę? Codzienne spacery, bez względu na samopoczucie i pogodę (ja to akurat uwielbiam), sprzątanie zgubionej sierści, szkolenie, wydatki itp? Zastanów się nad tym, czy na miejscu psa byłabyś szczęśliwa ze stylu życia, jaki możesz mu zaoferować. Poprzeglądaj wzorce raz, zwracając uwagę na charakter i temperament- czy to pies spokojny, czy żywiołowy i ruchliwy. Wbrew pozorom, taki dog niemiecki może mieć mniejsze wymagania ruchowe niż żywiołowy terrierek. Zwracaj też uwagę na to, czy rasa jest wymagająca w prowadzeniu (odpadają takie, jak np. doberman, który wymaga silnej ręki, bo lubi stawiać na swoim, jak i border colie, który uczy się stosunkowo łatwo, ale wymaga ciągłej uwagi i zajęć)

Russ

Moi znajomi trzymają w kawalerce wilczarza irlandzkiego- jest jednym z najszczęśliwszych psów jakie znam. Wcześniej mieli yorka, ale zginął pod kołami samochodu. Po rozmowie z nimi mogę bezpiecznie rozgłaszać swoje zdanie, bo moje przekonania poparte są wieloma przykładami.

Sama mieszkałam w 2- pokojowym mieszkaniu, na 4. piętrze. Przerabialiśmy różne rasy: była cudowna jamniczka- żywe srebro, żywiołowa mieszanka husky-owczarek niemiecki, a potem jack russell terrier. Po spacerze jamniczka przychodziła i domagała się rzucania piłki. Rosłej postury mieszanka wracała, kładła się na miejscu i z utęsknieniem myślała o powrocie na zewnątrz. Natomiast z terrierm już pracowałam- to jedyna metoda na małego (i nie tylko) żywiołowego psa. Praca, praca i jeszcze raz praca. Rzucanie patyków czy piłki nie wystarczy! Moja sunia pobiegnie po piłkę 3, góra 4 razy. Potem przybiega z nią i domaga się większej uwagi. Oczywiście nie zawsze, bo czasem ma gorsze dni.

Myślę, że będziemy w stanie dobrać rasę co Waszych upodobań. Ale pamiętaj, że pies to żywe stworzenie, a nie zabawka. Czasem opieka nad nim jest trudniejsza niż mogłoby się wydawać.

isabelle30

mam dwupokojowe mieszkanie, 45 m kwadratowych, wiec raczej male, na 5tym pietrze, czasem winda nie jezdzi....mam goldena, jest z tych bardziej "dorodnych" i ciagle rosnie. jestem sama z malym dzieckiem co jest duzym utrudnieniem, i pracuje, wiec pies siedzi dlugo w domu sam.fakt potykam sie o niego ale....
mieszkamy tuz obok parku, pies wychodzi na godzinny spacer do parku przynajmniej 2 razy dziennie (raz okolo poludnia kiedy przychodza do niego dziadkowie), drugi raz wieczorem ze mna gdy mala spi. w wolne od pracy dni jest na spacerze w parku 4-5 razy. zawsze bawi sie tam z zaprzyjaznionym stadem psow (wszyscy wychodzimy o okreslonych porach). w domu jest spokojny bo wybiegany. w domu albo spi albo bawi sie z corka albo obydwoje przytulaja sie do mnie.
jest to duzy pies ale ma poswiecane duzo uwagi i wyglada na szczesliwego raczej

sonica

Ja sama mam dwa duże pokoje plus łazienka i sień ale to bez znaczenia.
Ja ci radze małego psa takie coś jak york tylko rasowy nie kupuj z pseudohodowli!!
A jak już nie masz kasy to z schroniska uratujesz życie.
Ale do małego mieszkania kot lub gryzoń czy królik na początek rodzice powinni się zgodzić.