Landseer

Ciacho

KRAJ POCHODZENIA - Niemcy/Szwajcaria. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA 24.08.1960
PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący i towarzyszący.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie, rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ górski. Nie podlegają próbom pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Landseer powinien sprawiać wrażenie dużego, silnego, harmonijnie zbudowanego psa. Bardziej wysokonożny niż czarny Nowofundland. Dotyczy to szczególnie samców.
GŁOWA: Skóra na głowie bez fałd, głowa pokryta delikatnym i krótkim włosem, wymodelowana, szlachetna w wyrazie.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka i masywna. Potylica dobrze rozwinięta.
Stop: Wyraźny, ale nie tak ostro zaznaczony jak u bernardyna.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarno pigmentowany.
Kufa: Mierzona od nasady długość odpowiada jej głębokości.
Fafle: Suche, czarno pigmentowane; możliwie przylegające bez tendencji do ślinienia, górne fafle powinny lekko przykrywać dolne.
Policzki: Umiarkowanie rozwinięte przechodzą łagodnym łukiem w kufę. Szczęki/Zgryz/Zęby: Zgryz nożycowy.
Oczy: Średniej wielkości, umiarkowanie głęboko osadzone, brązowe do ciemnobrązowych, jasnobrązowe tolerowane; o przyjaznym wyrazie; w kształcie migdała; niewidoczna trzecia powieka. Oczy wybitnie jasne (koloru siarki lub szarożółte) są wadliwe, również oczy rozstawione wąsko. Uszy: Średniej wielkości, powinny sięgać do wewnętrznego kącika oka. trójkątne koniuszki lekko zaokrąglone. Uszy osadzone wysoko, ale niezbyt daleko w tyle, przylegające gładko i ściśle do głowy; pokryte krótkim delikatnym włosem, dłuższe frędzle tylko na tylnej części nasady ucha.
SZYJA: Szyja, w przekroju nie całkiem okrągła, raczej lekko owalna od umięśnionej i o szerokim karku partii barkowo-piersiowej stopniowo zwęża się w kierunku głowy. Przy harmonijnej budowie długość jej od potylicy do kłębu powinna wynosić około do 4/5 długości głowy mierzonej od czubka nosa. Niepożądany wyraźny łałok i fałdy na szyi.
TUŁÓW: Długość tułowia od kłębu do nasady ogona odpowiada mniej więcej podwójnej długości głowy. Od łopatek do zadu szeroki i mocny.
Grzbiet: Sprężysty, prosty.
Lędźwie: Muskularne.
Zad: Szeroki, zaokrąglony dzięki dobremu umięśnieniu.
Klatka piersiowa: Między bardzo muskularnymi łopatkami głęboka i szeroka pierś o odpowiednio silnym wysklepieniu żeber.
Brzuch: Słabo podciągnięty. Między brzuchem, a lędźwiami powinno być wyraźnie widoczne płaskie wgłębienie okolic słabizny. Słaby grzbiet, grzbiet łękowaty, słabe lędźwie, za krótkie ostatnie żebra jak również bardzo podciągnięty brzuch są wadą.
OGON: Mocny, sięgający najwyżej trochę poniżej stawu skokowego, pokryty bardzo gęstym obfitym włosem który nie tworzy jednak pióra. W pozycji spoczynkowej ogon stojącego psa powinien zwisać swobodnie, ewentualnie z lekko zagiętym końcem do góry. W stanie podniecenia i w ruchu ogon noszony jest prosto i lekko wygięty przy końcu do góry. Ogon załamany lub zawinięty powyżej linii grzbietu jest wadą.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Mocne mięśnie pokrywają łopatkę i ramię o silnym kośćcu, do którego pod odpowiednim kątem dołączone są potężne kości z przodu oglądanej całkowicie prostej i dobrze umięśnionej kończyny, pokrytej do stawu nadgarstka umiarkowanie długim włosem.
Łokcie: Przylegające do dolnej krawędzi najniższej części klatki piersiowej, ustawione dość wysoko i skierowane do tyłu
KOŃCZYNY TYLNE: Powinny być silne, swobodne w ruchu, o silnym kośćcu.
Winny być silnie umięśnione. Umiarkowanie owłosione.
Uda: Szczególnie szerokie.
Wilcze pazury: Są wadą i należy je usunąć zaraz po urodzeniu. Wadą jest też krowia postawa i niedostateczne katowanie.
ŁAPY: Duże i dobrze ukształtowane, tak zwane kocie. Niepożądane są łapy mało zwarte lub skierowane na zewnątrz. Palce powinny być połączone mocną błoną pławną.
CHODY: Ruch psa o muskularnych kończynach powinien być lekko posuwisty i energiczny.
SZATA
WŁOS: Z wyjątkiem głowy włos długi i gęsty. W dotyku delikatny. Między włosem okrywowym przebija podszerstek, ale nie tak gęsty jak u czarnych nowofundlandów. Dopuszczalny lekko falisty włos okrywowy na grzbiecie i udach. Szata zaczesana pod włos powinna wracać do naturalnego położenia.
MAŚĆ: Wyraźna biel o rozrzuconych czarnych łatach na tułowiu i zadzie. Szyja, przedpiersie, brzuch, nogi i ogon powinny być białe. Głowa czarna. Wysoce pożądane w hodowli są białe symetryczne znaczenia na kufie z zachodzącą na czoło niezbyt szeroką strzałką. Występujące czarne cętki na białym tle nie są jeszcze wadą, ale należy unikać ich w hodowli.
WYMIARY:
Wysokość w kłębie landseera może się wahać:
U psów przeciętnie między 72 a 80 cm
U suk przeciętnie między 67 a 72 cm
Tolerowane są niewielkie odchylenia od podanych parametrów.
WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.

Tuśka

Właśnie kiedyś się zastanawiałam, co to za rasa. Nie mogłam skojarzyć. Dzięki, teraz już wiem Wink

Ładny, taki duży Smile

Atha

Toz to olbrzymy Wink

A jak z charakterem u nich?
No oczywiscie, że piekne, mogłabym powiedziec cos innego? Laughing

Olusia

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]