Anatolian shepherd dog

Atha

ANATOLIAN SHEPHERD DOG; OWCZAREK ANATOLIJSKI
Pochodzenie: Turcja

Waga: 36 -68kg.
Wielkość: 68-78cm.
Sierść: krótka do średniej długości
Umaszczenie:płowe z czarną maską na pysku, rzadziej występuje umaszczenie pręgowane, białe lub czarne.
Grupa FCI: Strażnicy stad (II)

Owczarki te są lojalne wobec swoich panów, ale podejrzliwe w stosunku do obcych, bardzo wcześnie zaczynają ujawniaćswoje instynkty stróżujące. Szkolenie na posłuszeństwo i przyzwyczajanie do ludzi są konieczne od bardzo mładego wieku, aby przyzwyczaić psa do życia jako posłusznego zwierzaka rodzinnego. Owczarek Anatolijski jest delikatny i gotowy do zabawy z dzieckiem swojej rodziny.Jednak nie będzie tolerował zaczepek ze strony obcych. Jest to niesłychanie lojalny stróż, zaborczy wopbec rodziny dobytku czy inwentarza. Zwierzak ten jest wytrzymałym i dobrym owczarkiem który potrafi samodzielnie myśleć oraz pracować w skrajnie różnych warunkach klimatycznych od -50 st.C do +50 st. C.

Zdjęcie [link widoczny dla zalogowanych]
Info [link widoczny dla zalogowanych]

Russ

Ciekawe info... Do +50 stopni może pracowac? Hmm... A jak to sprawdzili? Włożyli psa do mikrofali? Irytują mnie tego typu informacje... Ale pies cudowny Love

Atha

Może po prostu samo życie go sprawdziło. Np. na pustyniach są takie wahania temperatur.

Anja

Myslę, że określili to z sytuacji, jakie miały miejsce w życiu. Może taka dokładna granica co do temperatury nie sprawdzi się przy każdym osobniku, ale ogólny zarys możliwości jest. A pies bardzo ładny

Kamvis

super! cudowne psy Smile

aczkolwiek trudne Wink

a mnie wlasnie take zawsze fascynuja - ehh ...

tylko zdjecie....powiem szczerze mam watpilowsci aby to byl anatolian Neutral

no ale nie widzialam osobnika o dluzszej siersci wiec Wink

mimo wszystko bardziej trafne sa te fotki (bo takie psy spotkamy w realu i sa rozpoznawalne;) )

Atha

No cuz, tak pisało, a na zywo nie miałam okazji oglądać Sad

Ale te z krótszą według mnie lepiej wyglądają Wink

Kamvis

wiem

bo bralas fote z MOLOSÓW tak jak moje dwie pierwsze sa z molosow (zreszta jest znak wodny na nich Wink

)

Ta pierwsza fota z molosów (co ją wkleilas) to mi akbasha przypomina Wink

A ja widziałam na żywo! Razz

wielgachne są Smile

mam nawet fotki, tylko byle jakie Very Happy

ale prosze (kliknij aby powiększyć):

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

------------------------------

I tak przy okazji zachciało mi się napisać coś więcej o tej oryginalnej rasie Smile

Owczarek anatolijski wywodzi się z wiejskich rejonów dzisiejszej Turcji, gdzie nadal pełni rolę niezastąpionego towarzysza pasterzy owiec i kóz oraz oddanego obrońcy stad przed drapieżnikami czy złodziejami. W szczególny sposób kojarzony jest z Anatolią - starożytną geograficzną krainą dawnego Imperium Otomańskiego (położoną obecnie w centralnej Turcji na rozległym płaskowyżu). Przodkami dziesiejszych owczarków anatolijskich były potężne psy, które przywędrowały na bliski wschód wraz z ludami Azji Centralnej. W okresie udomowienia kóz i owiec zmieniały one swoją funkcję z psów myśliwskich na obrońców stad.
Obecnie warunki życia nie zmieniły się znacząco od czasó starożytnych na tych słabo zaludnionych terenach. Anatolia obejmuje rozległe równinne lub lekko pagórkowate tereny na wysokości ok. 915 m n.p.m. gdzie panuje typowy kontynentalny klimat z suchymi, gorącymi latami i mroźnymi zimami, które obfitują w opady śniegu. Jej mieszkańcy to głównie pasterze i farmerzy którzy nadal prowadzą zarówno osiadły, na wpół osiadły i wędrowny styl życia. Są oni całkowicie uzależnieni od panujących tam ekstremalnych warunków pogodowych.
Jednakże nie tylko czynniki geograficzne, ale przede wszystkim przeznaczenie i zadania, jaki ma do spełnienia, ukształtowały owczarka anatolijskiego. Psy te pozostają często jedynymi towarzyszami pasterzy, podczas długich wędrówek w poszukiwania zasobnych w paszę pastwisk. Bez względu na warunki pogodowe żyją one na otwartej przestrzeni stepu, gdzie brak jest jakiegokolwiek schronienia.
Głownym zadaniem psów nie jest wypas, ale pilnowanie terenu i wypatrywanie potencjalnych niebezpieczeństw grożących stadu (wilki, orły, dzikie koty a także ludzie-złodzieje). Anatoliany nie są w swojej ojczyżnie poddawane żadnemu szkoleniu, ich działanie jest instynktowne. Stosowana przez nie taktyka zasadzki polega na wyszukiwaniu wzniesień terenu, jako punktów obserwacyjnych, z których doskonale mogą obserwować otoczenie. Po zauważeniu jakiejkolwiek niepokojącej sytuacji bezgłośnie ruszają, okrążając z wielką szybkością wszystko, co potencjalnie może stanowić zagrożenie dla stada, którego pies czuję się członkiem i za które czuje się odpowiedzialny. Ponieważ są zdane praktycznie wyłącznie na siebie są bardzo samodzielne w pracy, w której wykorzystują silny instynkt opieki i obrony oraz bardzo dobrze rozwinięte zmysły, inteligencję i pamięć.
W tradycyjnej, bardzo religijnie uwarunkowanej kulturze Turków pies nie jest darzony szczególną uwagą i nie zajmuje miejsca przypisywanego psom w kulturze Zachodu. Nie znane jest tam pojęcie rasy, czystosci, takie jak te rozumiane przez kynologię zachodnią. Jedynym kryterium rozróżnienia psów w obrębie populacji pozostaje na tym terenie - ich funkcja.
U psów służących do stróżowania zwierząt gospodarskich w surowych warunkach bytowania, na wpół naturalna selekcja (przy ograniczonej liczbie suk pozostawionych do hodowli) nastawiona pozostaje od wieków na zachowanie i utrwalenie takich cech, jak wielkość, siła, wytrzymałośc, odporność (predysponujących do pracy). Turcy cenią szczególnie imponujące rozmiary swoich zwierząt, pozostawiają więc jedno, dwa największe szczenięta w miocie (z dużymi głowami, potężnymi łapami, bez względu na umaszczenie), by zapewnić im najlepsze warunki wzrostu. Dla ciekawostki innymi kryteriami wyboru szczeniąt jest np. obecność podwójnych wilczych pazurów, czy podnoszenie szczeniąt za kark do góry, by odrzucić te, które skamlą.
Obecnie pod wpływem zachodnich trendów także i w Turcji można zaobserwować selekcję pod kontem umaszczenia. Są też plany zakładania "farm szczeniąt" na wzór zachodni,ale postępująca urbanizacja kraju i przemiany kulturowe powodują zanikanie wielkich stad owiec. Pastestwo nie należy obecnie do pochlebych zajęć, przez co los psów jest zagrożony.

Oficjalna, uznana przez FCI, AKC (USA) i KC (Anglia), a więc prawie na całym świecie nazwa rasy Anatolian Shepherd Dog jest prawie dosłownym tłumaczeniem na angielski najczęściej używanego określenia tej rasy w jej ojczyźnie, niezbyt zresztą precyzyjnego dlatego też dodano określenie anatolijski, dla podkreślenia pochodzenia. Nazwa coban kopegi oznacza psa pasterza (należącego do pasterza), a nie psa pasterskiego, czyli owczarka w rozumieniu przyjętym na kontynencie i Wielkiej Bryt. dla określenia psa zajmującego się wypasem owiec, i warto o tym pamiętać, używając niezbyt udanego polskiego odpowiednika. Natomiast nie przyjęła się czasami słyszana nazwa "tureckiego mastifa". Innymi określeniami tego psa w ojczyźnie są: Aslan (pies na lwy), Kurt kopek (wilczarz), czy Kangal.

WZORZEC:
FCI nr 331 (z 1989 r)

Ogólnie: owczarek anatolijski powinien w całości i w każdym szczególe ucieleśniać możliwie idealny stopień adaptacji do ekstremalnych warunków przyrodniczych, panujących w jego ojczyźnie i trudnej, niebezpiecznej pracy, do jakiej został stworzony. Generalnie powinien robić wrażenie wysokiego, potężnie zbudowanego psa o dobrym kośćcu i prostokątnej sylwetce; głowie szerokiej i mocnej - w proporcji do całości; swobodnej akcji kończyn. Powinna go charakteryzować imponuąca wielkość, żywotność i zdrowie. Występuje silny dyorfizm płciowy. Mimo imponujących rozmiarów powinien zachować zwinnośćruchów i zdolnośc do rozwinięcia zadziwiającej szybkości.

Głowa: duża, szeroka i lekko wysklepiona między uszami czaszka, powinna być dobrze rozwinięta zwłaszcza w partii policzków. Stop winien być wystarczająco zaznaczony. Kufa prostokątna, nieznacznie zwężająca się ku tępemu końcowi, nigdy nie może być spiczasta. Kufa dłuższa od czaszki.
Uszy: średniej wielkości ,trójkątne, zwisające, przylegające płasko do czaszki, przy skupionej uwadze psa ich wewnętrzne krawędzie lekko się unoszą.
Oczy: raczej nieduże, owalne, szeroko, głęboko i lekko ukośnie osadzone, podkreślone czarnymi obwódkami. Kolor - od złotych po brązowe. Trzecia powieka nie powinna być widoczna.
Nos: czarny; u psów cielistych uznaje się brązowy (tylko FCI)
Kufa: wargi zawsze czarne, nieznacznie obwisłe, kąciki przylegające. Zgryz nożycowy, uzębienie kompletne.
Szyja: umiarkowanej długości, lekko wysklepiona i nieco szersza u nasady tworząc u samców rodzaj grzywy. Luźna skóra tworzy umiarkowane podgardle. Wadliwa jest szyja jelenia.
Propocje i budowa ciała: wysokość w kłębie do długości tułowia pozostaje w stosunku 9:10. Klatka piersiowa elastyczna, wystarczającej długości, sięga do łokcia i jej głębokość powinna wynosić nieco mniej niż wysokość w kłębie. Tułów powinien być muskularny i nie otłuszczony, brzuch podciągnięty. Pozioma linia grzbietu może lekko obniżać się za kłębem, zaś w partii lędźwi winna być nieco wysklepiona.
Ogon: charakterystyczna cecha rasy; osadzony dość wysoko, długi i sięga conajmniej stawu skokowego; w spoczynku opada swobodnie, lekko tylko zawinięty na końcu, w akcji noszony sierpowato wygięty nad grzbietem, zwłaszcza u samców. Nie powinien opadać na boki, czy być zwinięty jak u szpica.

c.d.n....

ufff.... ale sie napisałam... już mam dość reszte dodam w wolnej chwili następnym razem - jeśli chcecie Razz

*Piszę to na podstawie artykułu z dwumiesięcznika kynologicznego "PIES" nr 5 (283) 2000*

Beata

Zgadza się - Kangale (przez FCI zaliczone do "worka ras" nazwanego Anatolian) to wspaniałe psy. Idealnie spełniają swoje zadanie stróża dobytku. Miałam kilka owczarków niemieckich, potem były owczarki podhalańskie, teraz mam Kangale. Porównanie pracy tych psów wypada zdecydowanie na korzyść Kangali Smile

Beata

Wrzucam kilka fotek moich anatolianów Smile

Proxy (suka 2,5 roku):

Proxy ze swoim synem Sehirem (tu ma 4,5 mies.):

Sehir solo:

Więcej zdjęć jest na mojej stronie: [link widoczny dla zalogowanych]
Zapraszam Smile