Płoszenie...

FiGa

No i mamy problem.
Od roku jest z nami psiak, który z tymczasowicza zmienił się w naszego pupila (jakoś zapomniałam o tym wspomnieć Laughing

). Psiak ma za sobą trudny okres. Trafił do nas połamany. Był bity, bal się ludzi. Przez ten rok poczynił mega postępy, już się tak nie boi, uwielbia ludzi, jest jednak jedno małe "ale". Podczas spacerów zdarza mu się nagle zacząć uciekać, a dzieje się to bez konkretnego powodu. Mamy trasy spacerowe, które musieliśmy zmienić, ponieważ w pewnym momencie jest tam COŚ, co powoduje ten strach. Pies zwyczajnie się płoszy, dziczeje, chce uciekać. Dodam, ze Marcel jest wszystkożerny. Dla smaczka zrobi wszystko, a dla kawałka szyneczki da się pokrajać. W wyżej opisanych sytuacjach jednak nie zwraca uwagi na nic, nawet na podkładane pod nos ulubione kawałeczki kurczaka. Marcel nauczony jest podstawowych komend, ZAWSZE wraca na zawołanie, kiedy jednak się płoszy nie dociera do niego nic. Ja, która w domu i normalnie na spacerach jestem jego ukochana pańcia w jednej chwili staje się oprawca, który chce zrobić mu krzywdę. Patrzy na mnie z przerażeniem w oczach, ucieka byle dalej ode mnie. Gdy pierwszy raz mi się spłoszył był spuszczony ze smyczy. Pies odkąd nauczony został chodzenia przy nodze nie był na niej w ogóle, ufałam mu w 100%. W tamtym momencie wypadł mi na ulice i biegał miedzy samochodami, nie chciał do mnie wrócić, uciekał przede mną, zachowywał się jak dziki pies, który nigdy nie miał styczności z ludźmi. Zapędziłam go w ślepą uliczkę i tam złapałam na smycz, gdy zaczął mi się wić po ziemi i próbował wyśliznąć wzięłam go na ręce i zaniosłam do domu... coś takiego widziałam już w schronisku, ale było to w przypadku dzikuskow, które żyły bez człowieka, a nie u psa który śpi z dziećmi w jednym łóżku... U nas nigdy nie został zjurgany za nic, wszystko od początku staraliśmy się po dobroci dlatego nie może mieć złych skojarzeń związanych z nami. On na szybszy ruch ręką potrafi przypaść do ziemi i piszczeć... Jak mam walczyć z tym jego strachem? Poradzono mi by nasmarować mu w takich sytuacjach podniebienie pasztetem... Smarowałam, wielokrotnie. Smakołyk został wylizany a pies w dalszym ciągu ciężko dysząc szukał możliwości ucieczki... Już nie wiem co mam robić, boje się go spuszczać na spacerach. A to żywiołowa bestyjka, musi się porządnie wybiegać.
Bodźcem mogą być zapachy, przedmioty, coś co pamięta z okresu gdy był młodszy. Strach pojawia się zawsze w tych samych miejscach.
Macie jakiś pomysł co zrobić z tym moim chojrakiem?

Atha

Omijać te miejsca. Widać psiak ma traumę, z którą nie może sobie poradzić. Może kiedyś z czasem mu przejdzie, albo się zmniejszy, ale jeśli go dobrze rozumem, po prostu nie może sobie z tym poradzić i minie dużo czasu, zanim te naloty z przeszłości staną się mniej dotkliwe.

FiGa

Problem w tym, ze on potrafi nagle przestraszyć sie krzaka, obok którego przechodził codziennie od 6 miesięcy i od tego dnia będzie bal się już na każdym kolejnym spacerze... Jeszcze trochę i dojdzie do tego, ze nie będzie gdzie wyjść na spacery bo wszędzie będzie się czaiło to COŚ.

mg

Figa, z nagrodami trzeba bardzo uważać, przy odczulaniu strachu musisz mieć super timing bo:

FiGa

mg

FiGa

mg, dzieki! Włożyłaś w to serce Smile

Marcelowac i klikać zaczęliśmy już wczoraj, ale niestety nie miałam czasu odpisać.

Nie wiem jak to wszystko nam wyjdzie i uda nam się opanować te jego głupiutkie zrywy, ale na pewno nie poddamy się po pierwszych niepowodzeniach. Będę pisać czy są jakieś postępy.

Jeszcze raz dzięki Smile

FiGa

Tluczemy to i tluczemy...
WSZEDZIE da sie skupic Marcela na mnie, w miejscach gdze sa COSie juz nie... Pomyslalam ze zrobimy inaczej i poszlismy tam z pelna kieszenia parowek. Od samego domu wyglupy i karmienie parowkami, im blizej miejsca z COSiem tym czesciej i.... udalo sie odwrocic uwage, Marcel zapomnial ze ma sie bac! Teraz robimy to za kazdym razem i od sporego juz czasu Marcel nie ploszy sie w tych najgorszych miejscach Very Happy

Dzieki za pomoc mg, jestem pewna ze nauka skupiania miala w tym kluczowe znaczenie Smile

tymoteusz

postaram się krótko ...

Omijanie miejsc których się boi to mówienie "masz racje że się boisz już tam nie pójdziemy" co karmi bardziej poczucie strachu...

Gdy pies jest w sanie paniki możesz być różowym słoniem ze skrzydłami i tak Cie nie zauważy ... nawet ciężarówka z mięsem tego nie zmieni...

Źródło strachu jest nieznane ale na pewno jest. Mało ważne ... ważne co Ty robisz gdy pies panikuje. Pies może panikować bo to zwierze ale Twoje zadanie pokazać mu że nic się nie dzieje i najlepiej iść dalej jakby nigdy nic lekko szarpnąć smycz następnie poluzować.
Pies zbaranieje "jak to nie uciekamy nie biegamy nie panikujemy?!?"

FiGa

Nie bylo mozliwosci poluzowac smyczy. Pies bal sie mnie i wszystkiego co bylo wokol, smycz stale napieta, bywalo ze i rzucal sie po ziemi, wil i probowal wyciagnac leb z obrozy. Ja zawsze olewalam otoczenie, ale to mu wcale nie pomagalo. Teraz ide i kwile do niego jak glupek jednoczesnie karmiac. W niektorych strasznych miejscach zwyczajnie siadamy i bawimy sie zabawka, juz nie sa takie straszne Wink