Boi się wszystkiego!

Krzemolinka

Z góry mówię, że nie chodzi tutaj o mojego psa (;

A więc problemem jest 5-cio miesięczny Borys. Boi się wszystkiego! Został przywieziony ze schroniska. Tam podobno jakiś bernardyn mocno na niego huknął.
Moja koleżanka wychodzi z psem na dwór. Ten boi się każdego przechodzącego człowieka lub psa. Usłyszy szczekanie psa, już chce uciekać do domku. Nie lubi wychodzić gdzieś dalej. Po prostu ciągle ciągnie do domu. Parę razy rodzicie mojej koleżanki byli z Borysem na dworze. Jednak na pierwszym spacerze na dworze byli jacyś ludzie. No i Borys nawet się nie załatwił. Potem znów to samo, jednak już ludzi nie było. Potem znowu. A potem to już znaleźli ogromną kupę na dywanie. Z góry powiem, że Borys od małego załatwiał się na dworze. Jednak z wiekiem było coraz gorzej.

Poleciłam koleżance, by za dobre rzeczy chwaliła go narodami (np. przy spotkaniu z psem, obcym człowiekiem itp.). A co wy radzicie? (:

mg

Borys ma 5 miesięcy i nie wiadomo, jak do tej pory przebiegała jego socjalizacja, prawda?
Czy miał kontakt z ludźmi, ruchem ulicznym i wszystkimi tymi stasznymi strachami, które pies powinien poznać i się z nimi oswoić w ciągu pierwszych tygodni życia?
Pewnie nie, dlatego się wszystkiego tak panicznie boi.

Dobrze doradziłaś Twoim znajomym.
Przede wszystkim muszą sami zachować spokój i dać psu wsparcie, żeby poczuł, że nic złego go nie spotka na dworze.
Niech nie narażają go na razie na zbyt dużą ilość bodźców i stresu, ale pomalutku oswajają go ze wszystkimi nowymi rzeczami.
Spacery dobrze zacząć w spokojnej okolicy i niech będą na razie raczej niezbyt długie, niech nie zabierają go od razu w sam środek tłocznej ulicy i ruchu samochodowego.
Niech nagradzają go za spokój - albo pochwałą, albo smaczkiem.
Ludzi i psy niech omijają łukiem - psy nigdy nie podchodzą do obcego na wprost.
Oczywiście nie mogą pozwolić psu uciekać do domu - bo ile raz mu ustąpią i zawrócą, kiedy ciągnie w stronę domu - tyle razy jego strach się wzmocni.
Próbuje zwiewać w stronę domu - niech zachęcą go miłym głosem, albo smakołykiem itp. do przejścia jeszcze kilku kroków, a inicjatywa powrotu do domu niech zawsze wychodzi od człowieka, nie od psa.

Obcy ludzie - można oswajać psa aranżując do tego znajomych, oczywiście przy zachowaniu zasady, że obcy nie patrzy na psa, nie próbuje go głaskać ani zaczepiać, tylko niech sobie kucnie bokiem i czeka, aż pies sam podejdzie. fajnie jest mieć jakieś małe smakołyki i położyć koło siebie, a potem podać psu na wyciągniętej dłoni - jeśli zje, to znaczy, że nie jest tak strasznie przerażony i że ciekawość zwyciężyła. Oczywiście - żadnych gwałtownych ruchów.
Jak to zrobić - tu jest filmik numer 3 z pracy z psem, który bał się wszystkiego:

[link widoczny dla zalogowanych]

Widzę, że jesteś z Rudy Śląskiej - gdyby znajomi sobie nie dawali rady, zawsze mogą umówić się na konsultację z Jackiem Gałuszką w Gliwicach.

Atha

Gdy Mira była mała tez czasem odstawiała cyrki z sobie tylko znanych powodów. Ja uważam, że po pierwsze- psiak powinien mieć dużo kontaktu z obcymi ludźmi, którzy będą go rozpieszczać. Niech koleżanka możliwie czesto zaprasza do siebie (na teren własny psiaka) znajomych, najlepiej pojedynczo i niech znajomi psiakiem się pozachwycają, pogłaszczą itd. Po drugie, niech możliwie często ma okazję pobawić się z mniejszymi od siebie szczeniakami, najlepiej możliwie łagodnymi i (wiem, przy słowie szczeniak to głupio brzmi, ale stosunkowo...) mało energicznymi.
Po trzecie, niech ze spacerow nie robią cyrków. Nie należy psa zmuszac na siłę, by szedł w stresujące go miejsce, ale też nie wolno wracać na każdy jego sygnał niepewności. Zasłonić go sobą, przejść kawałek dalej, ale nie wracać. I traktować to jak coś normalnego. Za każdym razem, gdy zda tą próbę normalności, pochwalić i nagrodzić.
To są moje rady z doświadczenia. ("Mirmiam, daj spokój, nie pokładaj się!"- sucz lezy na chodniku, zaparta z całej siły, bo autobus się zatrzymał dwa metry dalej. Ludzie po drodze wykręcają głowy i wpadają na słupy, nie mogąc oderwać wzroku. Podchodzę do szuczy, głaskam ją i lekko przymuszam, żeby wstała, po czym szerszym łukiem omijamy groźne >>coś<<. A potem idziemy na łąkę i szalejemy luzem Wink

)

Krzemolinka

Pies ma 5 miesięcy, jest u nich od około dwóch. Na samym początku było tego tylko troszku, jednak z wiekiem zaczęło się pogarszać. O kontaktach z obcymi ludźmi jej już powiedziałam (; Także postanowiłam też z koleżanką, że raz na jakiś czas będziemy szły na spacer razem z psami Smile

. Dzięki, że pomagacie. Powiem jej to jutro (:

mg

Robertino1

szkoda pieska. Ma jakąś fobię. Ale da się to załagodzić jednak trzeba cierpliwości. Jak zbliża się coś, czego może się bać, trzeba w swojej reakcji pokazywać że to jest super i głaskać pieska. Nagradzać jak załatwi się na dworze, chwalić z entuzjazmem;) Unikać krzyku i strofowania.

renee35

Najprawdopodobniej jakaś fobia. Niestety, ciężko będzie coś z tym zrobić bo śla w psychice zostaje, ale można próbować oswajać